|
In illa ecclesia (Cluniacensi), in die Natalis Domini,
post exhortationem fratrum in capitulo hanc visionem narravit. Vidit aliquis
misericordiae matrem in oratorio beatissimam Dei genitricem, divinum infantem
gestantem in sinu nitido, qui mundia manibus applaudens gaudenter dicebat: Dia
nos ista mihi dedicata Nativitatem recolit, coelis gloriam, pacem hominibus,
prophetis absolutionem advenisse pronuntiat. Nox ista meae militat gloriae, nox
ista fulgoris magni luce radiabit. Ubi est modo nequissimi hostis nequitia, qua
solebat gaudere, antequam orirer ego sol justitiae? Ortus sum de te, mater
inclyta, meo partu divino et regali dignissima. Dum haec, inquit, diceret qui
dictum in potestate habebat, visus est videre diabolum prope assistentem, quem
ita corripuit: Erubesce, tentator, et fuge; praeconia mea, quibus domus
dilectae resultant, te turpiter excludunt. His verbis increpatus, confusas ille
longius abscessit. Puer autem e genitrice pia, stipatus exercito angelorum,
vobiscum, dilectissimi, celebrat solemne praec'arum. Occurrite Salvatori, vote
jubilantes et animo. |