Selecciona una palabra y presiona la tecla d para obtener su definición.
Indice


 

161

Ley del Fuero Juzgo.

 

162

Morabetis, maravedís de oro.

 

163

De plata fina.

 

164

De importation franca al Derecho catalán.

 

165

Del Fuero Juzgo.

 

166

«Cum... habuit honoren et vidit et cognovit quod in omnibus causis et negotiis ipsius patrie leges gotice non possent observari, et etiam vidit multas querimonias et placita que ipse leges specialiter non iudicabant, laude et consilio proborum suorum hominum una cum prudentissima coniuge sua Adalmade, constituit et misit usaticos cum quibus fuissent omnes querimonie et malefacta in eis inserta, districte et placitate atque ordinate, seu etiam emendate ver vindicate». No dice que todas las leyes del Fuero Juzgo no se podían observar, en cuyo caso cabía la abrogación total que imaginó Baronio (abrogavit leges gothicas), sino que no todas, ó lo que es lo mismo, algunas necesitaban, para bien practicarse, de alguna modificación. Esta observación ó concepto jurídico, está sentado y explicado en el códice barcelonés del Fuero Juzgo, escrito en el año 1012; y su texto, doctísimo y luminosísimo á este propósito, ha sido impreso en la edición del Código visigodo (Madrid, 1815) por la Real Academia Española, pág. 4.

 

167

Fuero Juzgo, libro II, tít. I, ley 2. -Compárese el usaje 66, donde dice: «Veniant in manu Principis ad faciendum suam voluntatem, secundum consilium et laudamentum ipsius Curie. Quia fides et iustitia et pax et veritas Principis, quibus omne regnum gubernatur, et regnum et plus quam regnum valet».

 

168

«Item statuerunt similiter Principis predicti ut exorquie nobilium videlicet et magnatum tam militum quam burgensium, omni tempore in principum potestate deveniant, videlicet omnia illorum alodia. Quia quod Principi placuit Legis habet vigoren. De mobilibus vero illorum faciant ipsi exorquii (estériles) quodcumgae voluerint tam parentibus quam ecclesiis, sive pro illorum animabus ea tribuant».

 

169

Concilios toledanos VIII, XII y XVI.

 

170

«Et quia solius tam inmensæ divinitatis imperiis hæc cordibus imprimuntur humanis, convenit omnium terrenorum quamvis excellentissimas potestates illi colla submittere mentis, cui etiam militiæ cœlestis famulatur dignitas servituti. Quapropter si obediendum est Deo, diligenda est iustitia... Gratanter ergo iusta cœlestia amplectentes, damus modestas simul nobis et subditis leges, quibus ita et nostri culminis clementia et succedentium regum novitas adfutura, una cum regimonii nostri generali multitudine universa obedire decernitur ac parere iubetur». Fuero Juzgo, libro II, tít. I, ley 2.

Indice