Selecciona una palabra y presiona la tecla d para obtener su definición.
Indice


 

41

Cód. ut iam [...] totus.

 

42

Cód. «miracula».

 

43

Cód. «Christi».

 

44

Cód. «que». Creo que debe suplirse «que(m)», porque el autor de los versos alude á la segunda epístola de San Pedro, I, 12.

 

45

«El nombre Victorianus indica que el Santo pertenecía á la raza hispano-romana. De su vida se sabe poco con certeza, pues las que se presentan merecen poco crédito.» La Fuente, t. cit., pág. 177. La razón que da el Sr. La Fuente para hacer español al Santo, tiene contra sí que no pudo citar, ni se puede ahora, ninguna inscripción romana de España en que suene el nombre Victorianus; y aunque sonase, no valdría un comino.

 

46

«Cum igitur recte secum statueret non posse se Christum perfecte sequi, nisi eius amore omni se carnali affectu exueret; decrevit sanctus juvenis, cum aliquot ejusdem instituti sociis, ex Italia profugere... Transmissis festinato Alpibus, in Galliam ingressus est.» Actas, pág. 793.

 

47

«In variis Galliae provinciis multa aedificavit monasteria, magnam Deo famulantium multitudinem congregans.» Act., pág. 743. -Véase el concilio de Agde.

 

48

«Haud procul inde vicus erat, cui Asanio (corr. Asani) nomen, juxta quem aedificatum a Gesaleico Gotho, Rege Hispaniae, sumptu magnifico monasterium, praediis, villis reditibus dotatum ac magnifico templo S. Martini Turonensis honori consecrato ornatum.» Ibid.

 

49

«Regnabat tunc in Italia Theodoricus, qui cum tutor esset Amalarici nepotis sui admodum adolescentis, Hispaniam quoque ejus nomine administrabat, Consulibus Romanis Boetio et Symmacho.» Acta Sanctorum, t. cit., pág. 740.

 

50

España Sagrada, tomo XLVI, páginas 186 y187.

Indice