1. Natura omnia omnibus in commune profudit. Sic enim Deus generari jussit omnia, ut pastus omnibus communis esset, et terra foret omnium quaedam communis possessio. Natura igitur jus communis generavit: usurpatio jus fecit privatum. S. Ambros. de officiis. lib. 1. cap. 28.
2. ROBERTSON, Recherches sur l'Inde ancienne, pág, 479.
3. Agri, pro numero cultorum ab universis per vices occupantur, quos mox inter se secundum dignationem partiuntur: facilitatem partiendi camporum spatia præstan: arva per annos mutant, et superest ager: nec enim cum ubertate, et amplitudine sofi labore contendunt, ut pomaria conferant, et prata separent, et hortos rigent. Sola terræ seges imperatur. Tacitus, de moribus germanorum, cap. 26.
4. Agriculturæ non student, majorque pars corum in lacte, caseo, carne, consistit: neque quisquam agri modum certum, aut fines habet proprios, sed magistratus, ac principes in annos singulos gentibus, cognatibusque hominum qui una coierint, quantum, et quo loco visum est agri attribuunt, atque anno post alio transire cogunt. Ejus rei multas afferunt causas. Ne asidua consuetudine capti studium belli gerendi agricultura commutent. Ne latos fines parare studeant, potentiores possessionibus expellant. Nec accuratius ad frigora, atque æstus vitandos ædificent. Neque oriatur pecuniæ cupiditas, quam ex re factiones, dissentionesque nascantur. Ut animi equitate plebem contineant quum suas quisque opes cum potentioribus æquari videat. De bello gallico, lib. 6, cap. 22.
5. Annis singulis sortitos inter se agros colunt, fructusque communicant, cuique sua portione præbita. Quod si quis quid agricolæ abstulerit, e vestigio muletatur morte. Diodorus Siculus, de fab. antiq. gestis, lib. 6.
6. Magna corpora, et tantum ad impetum valida. Laboris atque operum non eadem patientia... Nec arare terram, aut expectare annum tam facile persuaseris, quam vocare hostes, et vulnera mereri. Tacit, ib. cap. 4, et 14.
7. Eoque solæ, et gratissimæ opes sunt argentum, et aurum propitii an irati Dii negaverint dubito. Ib. cap. 5.
8. Fortissimus quisque, ac bellicosissimus, nihil agens: delegata domus, et penatium cura fæminis senibusque, et infirmissimo cuique ex familia, ipsi habet. Ib. capit. 15.
9. Quotiens bella non ineunt, non multum venatibus, plus per ostium transigunt, dediti somno, ciboque... Diem noctemque continuare potando, nulli probrum. Ib.