Selecciona una palabra y presiona la tecla d para obtener su definición.

150.       Publicado en el año de 1798 por el Sr. D. Juan de la Reguera entre sus apreciables extractos de nuestros códigos. En la introducción a mis apuntamientos para la historia de la jurisprudencia española, dije que aquella edición se había hecho por una copia muy correcta que yo le di, no teniendo presente que el editor advierte haberse hecho por el ejemplar que existe en la secretaría de gobierno del Consejo, cuya circunstancia la hace mucho más recomendable, aunque para probar el olvido de nuestras leyes antiguas de que allí se trata, la misma fuerza tiene la observación de no haberse impreso correcto o incorrecto tan recomendable fuero hasta fines del siglo XVIII.

Anterior


151.       Señor Campomanes, Tratado de la regalía de Amortización, cap. 19. n. 66.

Anterior


152.       Núm. 170.

Anterior


153.       Contestamur ergo omnes præsentes, et absentes, seu etiam futuris temporibus subsequentes sacerdotes, vel principes, seu cujuscumque honoris, del ordinis homines, coram Deo, et sanctis angelis ut nullus ad futurum posteritati ejus, vel gloriosæ conjugis suæ Liubigotoni reginæ, atque his, qui gloriæ suæ filiis, vel filiabus conjuncti esse noscuntur, seu etiam qui adhuc conjuncti non sunt, sed protinus conjungendi sunt injustas lædendi occasiones exquirat, nullus oculté vel publicé per quæ abdicentur malitiæ suæ contra eos vota extendat; non eos gladio, vel qualibet pernitiosa factione interimat; nullus consilium, vel opus, quibus injuste dejiciantur vel nudentur rebus, exhibeat; nullus his injuste violentum tonsuræ signaculum imprimat; nullus vestem, contra ordinem gloriosæ conjugis, vel filiabus suis, atque nuris mutare præsumat; nullus etiam extra evidentis culpæ indicium aut exiliis cos relegandos inducat, aut eorum corporibus quamlibet detrucantionem, vel flagellorum inferat detrimenta, quo cum præmemoratis omnibus, omnis ejus in tota ad futurum gloriosa posteritas, nec læsionis injustam perferat notam, nec eorum sentiat detrimenta.

Anterior


154.       Leyes 14, 15, 16 y 17 del exordio.

Anterior


155.       Ley 2. del exordio al Fuero Juzgo traducido.

Anterior


156.       Este derecho del quinto, dice la ley 5. Tít. 26. part. 2, no lo puede otro haber sinon el rey, ca á el pertenecen tan solamente, é maguer lo quisieren dar á alguno por heredamiento por siempre, non lo podrían facer, porque es cosa que tañe al señorío del reyno señaladamente.

Anterior


157.       Heinecius, Hist. jur. lib. 1. cap. 6. §. 421. Bachio niega que fuesen estos los autores de aquella colección, atribuyéndola a Hugolino, Historia urisprudentiae romanæ, lib. 4. cap. 1. §. 25.

Anterior


158.       Antiquissimo enim tempore sic erat in dominorum potestate conexum, ut quando, vellen possent auferre rem in feudum a se datam. Postea vero eo ventum est, ut per annum tantum firmitatem haberent. Deinde statutum est, ut usque ad vitam fidelis produceretur. Sed cum hoc jure successionis ad filios non pertineret, sic progressum est, ut ad filios deveniret in quem scilicet dominus hoc vellet beneficium confirmare. Quod hodie ita stabililum est, ut ad omnes æqualiter veniat. Cum vero Conradus Romam proficisceretur, petitum est a fidelibus qui in ejus erant servitio, ut lege ab eo promulgata hoc etiam ad nepotes ex filio producere dignaretur, et ut frater fratri sine legitimo hærede defuncto (vel filius) in beneficio quod eorum patris fuit, succedat. Sin autem unus ex fratribus a domino feudum acceperit, eo defuncto sine legitimo hærede frater ejus in feudum non succedit, nisi hoc nominatim dictum sit, scilicet ut uno defuncto sine legitimo hærede alter succedat, hærede vero relicto alter frater removebitur. Hoc autem notandum est, quod licet filiae ut masculi patribus succedant, legibus tamen a successione feudi removentur, similiter, et eorum filii, nisi specialiter dictum fuerit, ut ad eas pertineat. Hoc quoque sciendum est, quod beneficium ad venientes ex latere ultra fratres patrueles non progreditur successione secundum usum ab antiquis sapientibus constitutum, licet moderno tempore usque ad septimum geniculum sit usurpatum: quod in masculis descendentibus, novo jure usque in infinitum extenditur.

Anterior


159.       Multos ex servís, vel libertis, ut plurimum ex regio jussu, novimus ad palatium fuisse pertractatos officium; qui tamen affectare cupientes, sublimitatem honoris, quam illis subtrahebat natio obfuscatae originis, dum arquales dominis suis, libertatis beneficio potiuntur, ipsi quoque dominis suis regio jussu tortores existunt. Concil. Tolet. XIII. Can. 6.

     Decursis retro temporibus, vidimus multos, et flevimus ex palatini ordinis officio cecidisse, quos et violenta professio ab honore dejecit, et trabale regum sanctione judicium, aut morti, aut ignominae subjugavit. Ib. Can. 2.

Anterior