161
Philosophia men, epistéme esti tou Ontos. (Diálogo con Trifón. -Apud Fabre.)
162
Æternarum rerum cognitio intellectualis. (De Trinitate; lib. XII, cap. 15.)
163
Ensayo sobre la Filosofía del Beato Raimundo Lulio (Revista Luliana, n.º 2, Noviembre 1901, pág. 31.)
164
Utrum intellectus humanus possit facere veriorem et altiorem scientiam per causas superiores, quam per causas inferiores?
Respondendum est quod sic, cum sit de genere spirituali, non de genere corporali; et maxime quia participat magis cum Intellectu divino in recipiendo objecta espiritualia, quam cum sensu et imaginatione recipiendo species ab ipsis.
Omne agens est magis agens propter causas superiores quam propter causas inferiores.
Intellectus est ens agens.
Ergo est magis agens propter causas superiores quam propter causas inferiores.
Ex consequentia autem ipsius syllogismi sequitur necesario, quod intellectus agens facit veriorem, scientiam propter formas divinas, quam propter sensum et imaginationem. (Liber de Forma Dei; dist. V, parte 4, cuestión 7.)
165
Scientia in hac vita sic incipit, scilicet, sensitivum attingit sensibile; et imaginativum in suo proprio imaginabili deducit et imprimit similitudinem illius attinctionis, et in ipso facit ipsam imaginabilem.
Et intellectivus facit illam similitudinem (in suo proprio imaginabili imaginatam) intelligibilem.
Et sic est facta scientia de sensibilibus rebus; et a simili de intellectualibus rebus, intellectivo se denudante de inferioribus speciebus ascendendo ad superiores species, scilicet, ad similitudines Angelorum et Animarum et Divinarum Rationum vel Atributorum.
(In IV Sententiarum; lib. III, cuest. 117, pág. 100. -Id citada.)
166
Socrates dixit: Quod intellectus noster per sua naturalia potest attingere ad cognoscendum essentiam primae Causæ.
Raymundus dixit: In XXII Capitulo, et in pluribus aliis, probatum est, quod Deus immediate movet; ratione, cujus intellectus noster per suam naturam immediate attingere non potest essentiam primæ Causæ; quia, si posset, Deus non esset motor immediate. Et vade ad CLXIV Capitulum.
(Declaratio Raymundi per modum dialogi edita contra aliquorum philosophorum et eorum opiniones erroneas et damnatas a venerabili Patre Domino Epispoco Parisiensi; cap. 211; página 216. Munster, 1909.)
167
In hac vita mortali non est perfectio vivendi, quia, si esset, mortales non essemus, neque per consequens essemus in peccato.
Et si possemus intelligere Essentiam divinam immediate, essemus in perfecto statu et esset hic beatitudo nostra, quod est impossibile, scilicet, quod status sit perfectus et imperfectus.
Sed non est inconveniens, quod dum sumus viatores Deum per similitudinem attingamus, quia similitudo disponit et ordinat, ut verum desideratum attingatur, cum sit instrumentum desiderantis. ERGO etc. (Cap. 35; pág. 137.)
168
Intellectus in hac vita (et sic de voluntate) intelligit Deum per speciem, cum in hac vita non sit in illo alto gradu fruitionis, de quo supra dictum est.
Sed in intellectu beato, qui est in patria, non est illa species nec alia; quia si esset, prædicta fruitio non esset in illo altiori gradu quem supra diximus.
Sed in loco illius speciei summa Intelligibilitas se communicat intelligibilitati intellectûs beati.
(In IV Sententiarum; lib. I, cuestión 3. -Ed. Moguntina, tomo IV, pág. 6.)
169
Scientia hujus vitæ est vera cognitio necessaria de veris rebus per acquisitionem mediante phantasmate.
(Obra y lugar citados.)
170
Si quaeris quomodo (Dios) dictus sit invisibilis, si videri potest, respondeo: invisibilem esse natura, videri autem, cum vult, sicut vult; plurimis enim visus est, non sicut est, sed quali specie illi placuit apparere.
(San Agustin: De videndo Deo, cap. 8.)