Por una gentil floresta | ||||
De lindas flores e rosas | ||||
Vide tres damas fermosas | ||||
Que de amores han reqüesta. | ||||
Yo con voluntat muy presta | ||||
Me llegué a conosçellas | ||||
Començó la una d'ellas | ||||
Esta cançión tan honesta: | ||||
«Aguardan a mí: | ||||
Nunca tales guardas vi». |
Por mirar su fermosura | ||||
D'estas tres gentiles damas, | ||||
Yo cobrime con las ramas, | ||||
Metime so la verdura. | ||||
La otra con grand tristura | ||||
Començó de sospirar | ||||
E deçir este cantar | ||||
Con muy honesta mesura: | ||||
«La niña que amores ha, | ||||
Sola ¿cómo dormirá?»... |
Por no les façer turbança | ||||
Non quise yr más adelante | ||||
A las que con ordenança | ||||
Cantavan tan consonante. | ||||
La otra con buen semblante | ||||
Dixo: «Señoras de estado, | ||||
Pues las dos avéis cantado, | ||||
A mí conviene que cante: | ||||
Dejatlo, al villano pene; | ||||
Véngueme Dios delle». |
Desque ya ovieron cantado | ||||
Estas señoras que digo, | ||||
Yo salí desconsolado, | ||||
Como home sin abrigo, | ||||
Ellas dixeron: «Amigo, | ||||
Non soys vos el que buscamos; | ||||
Mas cantat, pues que cantamos: | ||||
«Sospirando yva la niña | ||||
E non por mí, | ||||
Que yo bien se lo entendí». |